درمان ضد انعقادی در حاملگی

1. قطع وارفارین (بخصوص در هفته های 6تا12 بارداری و بعد از هفته 36بارداری)

2. درمان با هپارین (چون از جفت عبور نمیکند)

3. قطع تجویز هپارین قبل از زایمان

4. از سر گیری دوباره مصرف هپارین 6تا 12 ساعت بعد از زایمان طبیعی

5. آنتی دوت هپارین، سولفات پروتامین است.

مراقبت دوران حاملگی برای افراد مبتلا به بیماریهای قلبی

» کنترل دقیق فشار خون
» رژیم غذایی کم نمک
» استراحت در بستر و اجتناب از فعالیت شدید
» خواب کافی(10 ساعت در شب و نیم ساعت بعد از غذا)
» خوابیده به پهلو
» پیشگیری از کم خونی
» پیشگیری از عفونت تنفسی
» اجتناب از مصرف سیگار و مواد مخدر

اقدامات لازم در بارداری برای مادران RH منفی با جنین RH مثبت

» پیگیری وضعیت مادر با آزمایش کومبس غیر مستقیم در اولین ملاقات و تکرار در ملاقات هفته 26-30 بارداری:
← در صورت مثبت بودن جواب آزمایش: ارجاع مادر به متخصص زنان
← در صورت منفی بودن آزمایش کومبس غیر مستقیم: تزریق دوز اول آمپول رگام در هفته 28 بارداری
» تاکید بر تزریق آمپول رگام در موارد ختم بارداری پیش از موعد شامل سقط، مول، حاملگی نابجا، ترماهای منجر به خونریزی و بررسی های تشخیصی (آمنیوسنتز)
» درصورت مثبت بودن Rh نوزاد: تزریق آمپول رگام در 72 ساعت اول پس از زایمان

سندروم کرنیکتروس (Kernicterus)

» تعریف:

کرنیکتروس یا انسفالوپاتی بیلی روبین، یک سندرم نورولوژیک ناشی از رسوب بیلی روبین غیرمستقیم در گانگلیونهای بازال و هسته های ساقه مغز است.

» در صورتی که توازن میان تولید بیلوربین و دفع از بین برود و بیلروبین دفعی بیش از ظرفیت باند شدن آلبومین پلاسما با آن باشد بیلروبین وارد جریان خون خواهد شد. در صورتی که بدون درمان باقی بماند بیلروبین نهایتاً از سدخونی مغزی گذشته وارد مغز شده و به گانگلیون بازال صدمه می زند. در این صورت کرنیکتروس ایجاد می گردد.

» هنوز بطور قطعی نمی توان گفت که در یک نوزاد خاص، افزایش بیلی روبین از چه سطحی می تواند توکسیک باشد. البته در یک مطالعه بزرگ، کرنیکتروس تنها در نوزادانی دیده شده که بیلی روبین آنها بیشتر از mg/dl 20 بوده است.
» هرچه نوزاد نارس تر ⬅️ احتمال کرنیکتروس بیشتر

» تظاهرات بالینی:
- معمولا 5-2 روز پس از تولد در نوزادان ترم و با فاصله بیشتر ، تا 7 روز، در نوزادان پره ماچور (نارس) آشکار می شود.
- نشانه های شایع اولیه شامل لتارژی (1)، تغذیه ضعیف و کاهش رفلکس مورو می باشد.
- نوزاد پس از آن به شدت ناخوش و خسته، با رفلکس های تاندونی کاهش یافته و دیسترس تنفسی دیده می شود.
- فونتانل برجسته، پرش صورت یا اندامها و گریه زیر شبیه جیغ به دنبال آن اتفاق می افتد.
- در موارد پیشرفته تشنج و اسپاسم بروز می کند. به شکلی که نوزاد بازوهای خود را به حالت کشیده (اکستانسیون) با دستهای مشت کرده و با روتاسیون به داخل درآورده است.

» زمانی که نشانه های شدید نورولوژیک فوق الذکر آشکار شوند بسیاری از نوزادان فوت می شوند. در بازماندگان اسپاسم عضلانی غیرارادی، عقب ماندگی ذهنی، کری و کوادری پلژی اسپاستیک شایع است.
ـــــــــــــــــــــــــ
1. نوعی حالت گیجی و خواب آلودگی است ؛ اختلال توجه به زمان ومکان ، هشیاری بیمار کاهش یافته است ولی بیمار در کما نیست.

آسفیکسی (Asphyxia)

» تعریف:

اختلال در اکسیژن رسانی بافتی در دوران جنینی و بدو تولد آسیفکسی گفته می شود، روند آن هیپوکسمی، کربوکسمی و در نهایت اسیکمی و اسیدوز متابولیک می‌باشد.

» علل:

1. علل مادری: دیابت، هپرتانسیون، پره اکلامپسی و اکلامپسی، استفاده از الکل و سولفات منیزیم، داروهای بتا آدرنژیک و نارکوتیک، عفونت، دکولمان پرویا
2. علل جنینی: نمای غیر طبیعی، آسپیراسیون مکونیوم، سپسیس ، هیپوولمی، پرولاپس بند ناف، نواقص مادرزادی

» علائم:

خواب‌آلودگی، کاهش و ضعف رفلکس ها، تحریک پذیری، ناله یا صدای خرخر مانند بازدمی (Grunting) حرکات پره‌های بینی، رتراکسیون قفسه سینه، تاکی پنه، آریتمی، تاکی و برادری کاردی، ضعیف شدن نبض ها، هیپوتانسیون (کبودی نواحی مختلف و نامنظم پوست) رنگ پریدگی سیانوز، تعریق وخشکی مخاط

» اقدامات:

1. نوزاد را به محل گرم و زیر رادیان وارمر می بریم و کاملاً خشک می‌کنیم با دو عدد شان، شان اول بعد از خشک کردن نوزاد، که اول سرش باید خشک شود، کنار گذاشته و با شان دوم قرار می دهیم.
2. ساکشن دهان و با در نظر گرفتن تحریک پذیری نوزاد. وقت زیادی صرف تحریک نمی کنیم و این تحریک با ماساژ پشت نوزاد انجام می شود. سپس قلب و تنفس نوزاد را ارزیابی می کنیم.
3. اکنون ۳۰ ثانیه گذشته، با اطمینان از باز بودن راه های هوایی:
← اگر تنفس شروع نشده یا تعداد ضربانات قلب زیر ۱۰۰ باشد تهویه تنفسی با فشار مثبت با اکسیژن ۱۰۰% ، ۲۰ تا ۳۰ ثانیه داده میشود.
← اگر فعالیت تنفسی و قلب نرمال است، ولی نوزاد سیانوزه است، به نوزاد اکسیژن ۱۰۰% داده شود.

» نکته: ساکشن نازوفارنژیال تنها در موارد دفع مکونیوم کاربرد دارد.

بیماری کوآرکتاسیون آئورت

» کوآرکتاسیون آئورت (به انگلیسی: Coarctation of the Aorta) به تنگی قسمتی از دیواره آئورت می‌گویند که موجب انسداد جریان خون سرخرگی می‌شود. این تنگی ممکن است در هر قسمتی از آئورت ایجاد شود ولی اغلب اوقات تنگی پس از جدا شدن شریان ساب کلاوین چپ ازآن اتفاق می‌افتد لذا میزان جریان خون اندام تحتانی و پاها کم می‌شود و فشارخون این اندام کاهش می‌یابد، در عوض میزان جریان و فشارخون در اندام فوقانی افزایش می‌یابد لذا قلب برای مقابله با این فشار باید با توان بیشتری کار کند.
» این بیماری یک نقص پیچیده و اغلب همراه با سایر مشکلات قلبی است، مانند اختلال دریچه میترال، تنگی دریچه آئورت ، PDA و نقص سپتوم دهلیزی-بطنی.
» کوآرکتاسیون آئورت بیماری خطرناکی است زیرا آئورت مهمترین شریان بدن می‌باشد که خون را به اندام‌ها می‌رساند. تنگی در هر قسمت آئورت می‌تواند در بلندمدت سبب عوارض کشنده‌ای همچون نارسایی قلبی و پارگی آئورت شود. بیمارانی که درمان نشوند بعید است که به سن ۵۰ سالگی برسند.
» کوآرکتاسیون آئورت یکی از پنج نقص مهم مادرزادی است که ۸-۶ ٪ نواقص مادرزادی را شامل می‌شود میزان شیوع آن تقریباً یک در هر ۱۰۰۰۰ نفر است و میزان ابتلاء آن در پسران بیشتر از دختران است.

پاچنبری یا کلاب فوت (Club-foot)

پاچنبری (Club-Foot) مهمترین و شایع‌ترین بدشکلی (دفورمیتی) مادرزادی پا است. در این بد شکلی پا، قسمت جلو پا به سمت داخل و پایین چرخیده و در عقب، پاشنه پا هم به سمت داخل چرخیده‌است.